یادداشت سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در روزنامه آساهی شیمبون ژاپن در آستانه هشتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی
۶ و ۹ آگوست ۱۹۴۵ تاریخ‌هایی هستند که هراس آور بودن قدرت تخریبی سلاح‌های هسته‌ای را ثابت کرده و در عین حال زخم‌هایی دائمی در وجدان بشریت به جا گذاشتند.
۶ و ۹ آگوست ۱۹۴۵ تاریخ‌هایی هستند که هراس آور بودن قدرت تخریبی سلاح‌های هسته‌ای را ثابت کرده و در عین حال زخم‌هایی دائمی در وجدان بشریت به جا گذاشتند.
قربانیان بمباران‌های اتمی هیروشیما و ناگاساکی جراحت‌های جسمی و روحی غیرقابل بازگشتی برداشتند و این فاجعه به یک فعالیت مداوم برای صلح و خلع سلاح تبدیل شد.
در نشست سران ناتو در شهر لاهه (هلند)، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، حملات غیرقانونی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران را با بمباران‌های هسته‌ای هیروشیما و ناگاساکی مقایسه کرد. این مقایسه نه تنها یک اشتباه تاریخی، بلکه توهینی جدی به قربانیان و کسانی که هنوز از اثرات این حملات رنج می‌برند بود.
در ایران، این مقایسه با درد و خشم روبرو شد، زیرا ایران نیز در سال ۱۹۸۷ از حملات شیمیایی در جنگ ایران و عراق رنج برد. در این حملات، شهر سردشت ایران هدف حملات شیمیایی قرار گرفت که بر اثر آن بیش از ۱۳۰ نفر کشته و هزاران نفر دیگر دچار معلولیت‌های دائمی‌شدند.
اسناد محرمانه ایالات متحده نشان می‌دهد که واشنگتن در دوران جنگ ایران و عراق، اطلاعات ماهواره‌ای را در اختیار رژیم صدام حسین قرار داده و از حملات شیمیایی که توسط عراق علیه ایران انجام می‌شد، آگاه بوده است.
به جز ایران و ژاپن تقریباً هیچ کشوری را نمی‌توان پیدا کرد که تا این اندازه درد و محنت ناشی از سلاح‌های کشتار جمعی را درک کرده باشد.
ایران و ژاپن باید هم‌صدا فریاد کنند که «هیچ‌گاه نباید چنین فاجعه‌ای تکرار شود». ایران و ژاپن باید رهبری جنبش جهانی برای برچیدن سلاح‌های کشتار جمعی (شامل هسته‌ای، شیمیایی و بیولوژیکی) را بر عهده بگیرند.
ژاپن باید با استفاده از جایگاه خود در جامعه جهانی، برای یک حرکت جدید بین‌المللی برای برچیدن سلاح‌های کشتار جمعی گام بردارد. ایران نیز که خود از آسیب‌های ناشی از سلاح‌های شیمیایی رنج برده و یکی از متعاهدین معاهده عدم گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) است، در این امر باید صدای مهمی داشته باشد.
«عدالت» نه در انتقام، بلکه در پیشگیری از چنین فجایعی نهفته است. ایران و ژاپن می‌توانند کنار هم ایستاده و به جهان یادآوری کنند که عدالت از طریق انتقام حاصل نمی‌شود، بلکه مستلزم پیشگیری از تکرار چنین فجایعی است.