بیانیه جمهوری اسلامی ایران در شصت و نهمین نشست کنفرانس عمومی آژانس : منع همه اشکال حمله و تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته ای تحت پادمان آژانس
بیانیه جمهوری اسلامی ایران در شصت و نهمین نشست کنفرانس عمومی آژانس
دستورکار 22: منع همه اشکال حمله و تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته ای تحت پادمان آژانس
بیانیه جمهوری اسلامی ایران در شصت و نهمین نشست کنفرانس عمومی آژانس
دستورکار 22: منع همه اشکال حمله و تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته ای تحت پادمان آژانس
عالیجنابان، نمایندگان محترم،
در ابتدا، مایلم مراتب قدردانی صمیمانه خود را از کشورهای عضو جنبش عدم تعهد و همچنین سایر کشورهای مستقل به خاطر بیانیه‌های اصولی و استوارشان در محکومیت حملات علیه تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان ایران ابراز کنم. جنبش عدم تعهد، که نماینده اکثریت ملت‌های جهان است، پیوسته از اصول حاکمیت، همزیستی مسالمت‌آمیز و احترام به قوانین بین‌المللی حمایت کرده است. حمایت بی‌دریغ جنبش عدم تعهد در محکومیت این اقدامات غیرقانونی، بر نقش حیاتی همبستگی و دیپلماسی چندجانبه در حفظ تمامیت چارچوب‌های حقوقی و عدم اشاعه بین‌المللی تأکید می‌کند.
در جهانی که ارعاب و فشارهای سیاسی اغلب مانع اقدام قاطع می‌شود، وحدت و مواضع اصولی کشورهای عضو جنبش عدم تعهد، سازمان همکاری اسلامی، سازمان همکاری شانگهای و گروه دوستان منشور سازمان ملل متحد به عنوان سدی اساسی در برابر مصونیت از مجازات متجاوزان قرار دارد و مجدداً تأکید می‌کند که هیچ کشوری نمی‌تواند حقوق کشور دیگری را تحت پوشش منافع شخصی یا تفسیرهای بی مبنا از حقوق بین الملل، نقض کند.
همکاران محترم
ما امروز برای مقابله با موضوعی بسیار جدی گرد هم آمده‌ایم: حملات غیرقانونی و غیرقابل قبول علیه سایت‌ها و تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی. این تأسیسات که ماهیت منحصراً صلح‌آمیز آنها توسط آژانس تأیید شده است، نمایانگر حقوق حاکمیتی کشورها برای بهره مندی از انرژی هسته‌ای برای توسعه و پیشرفت است.
هرگونه حمله - یا حتی تهدید به حمله - علیه چنین سایت‌ها و تأسیسات تحت پادمان آژانس، نه تنها یک اقدام تجاوزکارانه آشکار، بلکه همچنین یک حمله مستقیم به تمامیت نظام پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. جامعه بین‌المللی نمی‌تواند و نباید اجازه دهد چنین رویه‌های خطرناکی بدون پاسخ باقی بمانند.
استفاده از زور علیه تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان، هیچ توجیه قانونی طبق حقوق بین‌الملل ندارد. ماده 2(4) منشور سازمان ملل متحد، تهدید یا استفاده از زور را ممنوع می‌کند، در حالی که ماده 51 نمی‌تواند برای پوشش حملات از پیش برنامه‌ریزی شده به تأسیسات هسته‌ای تحت حفاظت، تحریف شود.
این تفسیر نادرست ارائه شده توسط متجاوزین، چیزی جز سوءاستفاده آشکار از منشور و نقض مستقیم تصمیمات اتخاذ شده با اجماع در آژانس و در کنفرانس بازنگری NPT در سال 2010 نیست که ممنوعیت مطلق حملات مسلحانه به تأسیسات هسته‌ای تحت حفاظت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را مجدداً تأیید کرد. چنین اقدامات تجاوزکارانه ای باید قاطعانه، بدون هیچ قید و شرطی یا مصلحت سیاسی، محکوم شوند.
پیامدهای این اقدامات غیرقانونی بسیار فراتر از مرزهای ملی است. آنها فجایع فاجعه‌بار انسانی و زیست‌محیطی را به همراه دارند، صلح و امنیت بین‌المللی را به خطر می‌اندازند و به کلیت رژیم جهانی عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای ضربه می‌زنند. مهاجمان با حمله به تأسیسات تحت پادمان، نه تنها قوانین بین‌المللی را نقض می‌کنند، بلکه دهه‌ها اعتمادی را که با زحمت در چارچوب NPT ایجاد شده است، از بین می‌برند.
جهان باید بپذیرد که اگر تأسیسات هسته‌ای تحت حفاظت بتوانند بدون مجازات مورد حمله قرار گیرند، اعتبار سیستم پادمان فرو می‌ریزد و پایه و اساس NPT به طور مهلکی تضعیف می‌شود.
بنابراین ضروری است که این نهاد محترم با فوریت و عزم راسخ در آن تامل کند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌باید با قوی‌ترین و واضح‌ترین عبارات، مجدداً تأکید کند که هرگونه حمله و تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان، طبق قوانین بین‌المللی کاملاً ممنوع است.
در چنین شرایط وخیمی، باید با عزم راسخ از تمامیت نظام پادمان آژانس دفاع کرد. تنها از طریق یک پاسخ اصولی و متحد به تجاوز غیرقانونی می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که انرژی هسته‌ای همچنان در خدمت صلح، توسعه و پیشرفت است.
همکاران محترم
با سکوت در برابر این موضوع، ما بی‌طرف نخواهیم بود؛ بلکه این سکوت مانع از جلوگیری از اقدامات تجاوزکارانه آینده علیه تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان نمی‌شود. بی‌عملی، این دیدگاه خطرناک را تقویت می‌کند که چنین تخلفاتی قابل تحمل هستند.
نگران‌کننده‌تر اینکه، عادی‌سازی چنین رفتار غیرقانونی، خطر بازنویسی و تحریف حقوق بین‌الملل را به همراه دارد. آنچه زمانی غیرقابل تصور بود، می‌تواند به امری عادی تبدیل شود و نظام پادمان - که برای تضمین شفافیت، پاسخگویی و استفاده صلح‌آمیز طراحی شده است - به فهرستی از اهداف نظامی تبدیل می‌شود.
عالیجنابان، نمایندگان محترم،
اگر تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان‌های آژانس به عنوان اهداف مشروع حمله در نظر گرفته شوند - و اگر آژانس و سایر نهادهای بین‌المللی مربوطه چنین اقداماتی را محکوم و متوقف نکنند - عواقب آن برای نظام پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، شدید و عمیقاً نگران‌کننده خواهد بود. چنین روندی ناگزیر شفافیت را تضعیف کرده، اعتماد را از بین می‌برد و پایه‌های نظام پادمان را تضعیف می‌کند.
با عدم پاسخگویی قاطع، جامعه بین‌المللی خطر فاصله گرفتن کشورها از نظام پادمان را به جان می‌خرد. عواقب بلندمدت آن می‌تواند فرسایش پایه‌های رژیم عدم اشاعه باشد که جهان را ناامن‌تر، بی‌ثبات‌تر و بسیار آسیب‌پذیرتر می‌کند.
همکاران محترم
ایران به همراه چین، روسیه، کوبا، نیکاراگوئه، ونزوئلا، بلاروس و زیمبابوه، پیش‌نویس قطعنامه‌ای را ارائه کرده‌اند که کاملاً مبتنی بر حفاظت از کارویژه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، کاملا منطبق با اساسنامه آن و با پایبندی دقیق به اصول اساسی حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد نگاشته شده است.
از ابتدا، هدف ما هرگز بدنبال ایجاد اختلاف بین کشورهای عضو نبوده ایم. در مورد موضوعاتی با چنین اهمیت و حساسیتی، ضروری است که کنفرانس عمومی‌پیامی واحد و بدون ابهام منتقل کند. ما قاطعانه معتقدیم که پیام واحد کشورهای عضو نباید تحت فشار ارعاب و فشار سیاسی اعمال شده توسط یکی از متجاوزان، تحریف شود.
لازم به یادآوری است که قطعنامه‌ها و تصمیماتی که قبلاً توسط کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (۴۴۳، ۴۴۴، ۵۳۳) و شورای امنیت سازمان ملل متحد (قطعنامه ۴۸۷) تصویب شده اند، ممنوعیت حملات را بارها مورد تأکید قرار داده و همچنان معتبر هستند.
با در نظر گرفتن این واقعیت، با حسن نیت و تعامل سازنده، و به درخواست چندین کشور عضو - از جمله کسانی که مستقیماً با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی تماس گرفتند - ما، به همراه سایر بانیان پیش نویس قطعنامه، تصمیم گرفته‌ایم که اقدام در مورد این پیش‌نویس قطعنامه را تا کنفرانس بعدی به تعویق بیندازیم.
عالیجنابان، نمایندگان محترم،
جمهوری اسلامی ایران هرگز آغازگر شکستن قواعد نبوده و هیچ‌گاه در پی برهم زدن نظم حقوقی بین‌المللی نبوده است. اما اگر این قواعد به دست دیگران درهم شکسته و لگدمال شود، ایران نیز خویش را مقید به قواعدی نخواهد دانست که دیگران آن را زیر پا گذاشته‌اند. در آن صورت، هر پیامدی بر دوش کسانی خواهد بود که مسیر قانون را بستند و دروازه زور را گشودند. تاریخ به یاد خواهد آورد که جمهوری اسلامی ایران همه راه‌های قانونی و مسالمت‌آمیز را پیمود، و این دیگران بودند که جهان را به وادی بی‌قاعدگی کشاندند.
مواضع کشورها شاید پراکنده باشند، اما حقیقت یکپارچه خواهد ماند: حق ملتی برای توسعه‌یافتن ، شکوفا شدن و ایستادن در برابر تجاوز، قابل معامله و قابل انکار نیست. ایران، موضع خود را برای تاریخ ثبت می‌کند: ما حمله به صلح را محکوم کرده و همزمان برای هر نوع جنگی هم آماده‌ایم. ما از ملت شریف و بزرگ ایران و از حقوق‌مان با هر ابزاری دفاع کرده‌ایم و خواهیم کرد؛ ایران هرگز زانو نخواهد زد؛ ما تا آخرین نفس، تا آخرین ضربان قلب این سرزمین، در برابر تجاوز ایستاده‌ایم و خواهیم ایستاد. این، اندک‌ترین ادای دینی است در برابر جان‌های پاک و عزیزانی که در این راه و آرمان مقدس فدا شدند، و یادشان تا ابد چراغ راه ما خواهد بود.
از شما متشکرم آقای رئیس